Disipline başlamak, oldukça bireysel bir karardır fakat buradaki asıl mesaj, usulca gitmektir.
İlk yıllarında bebeklerin kesinlikle disipline ihtiyaçları yok; bunun yerine sevgiye ve rahat ettirilmeye ihtiyaçları var. Tüm amaç, ebeveyn ve çocuğu bir mum teli gibi birbirine yapıştıran güvenlik ve yakınlığı kurmaktır. Bu ne kadar erken başlarsa o kadar iyi olur. Daha yaşlı insanlar, bütün ilgiyi alan bebeklerin, ilerde daha fazlasını talep etmeye yönelteceğini söyler ancak günümüzde, bunun onları daha güvenli ve bağımsız yaptığını biliyoruz. Aslında, bir bebeği asla bozamazsınız.
Yeni yürümeye başlayan çocukların kesinlikle disipline ihtiyaçları vardır; disiplinin ölçüsü ise her çocuğun mizacını ve ebevynlerin hoşgörüsüne bağlıdır. Yaşayan bir aziz gibi bir bebekle kutsanan bizler, 20 aylık olmadan önce disiplin çok az ihtiyaç duyarız. Nadiren yumuşak bir fısıltı bile, uslu bir çocuk ortaya çıkaracaktır. Şehir teröristi mizacında çocukları olan ebeveynler için bu hiç de kolay olmayacak.
Çocuklarınız iki yaşından önce, dolambaçlı, hoş olmayan veya saldırganca şeyler yapar. Hareketleri düşünceden yoksundur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder